DOOR RONALD DE GROOT

Het is maar weinigen gegeven om 100 jaar te worden. En nog veel minder vaak is het gegeven om dan ook nog eens 100 jaar vooruit te kijken. Bij Colaris kan het, nu het bedrijf de 100-jarige leeftijd heeft bereikt. Gevoel voor historie, in combinatie met een blik op de toekomst. Prachtig toch?

Zelf kon ik me, als jonge jongen, niet bedenken hoe het zou zijn om in het jaar 2000 te leven. Inmiddels zijn wel al 22 jaar voorbij dit magische jaar. Maar wijn over 100 jaar, dat is heel andere koek. Het vergt een goede kristallen bol om je daar een voorstelling van te maken, maar ik doe hier graag een gok. 

In de afgelopen eeuw is wijn enorm veranderd, maar ook weer niet zo heel veel. Château Haut-Brion - het is maar een voorbeeld - was 100 jaar geleden een beroemde wijn. En dat is het nog steeds. Ik ga er voetstoots van uit dat het over 100 jaar nog steeds een beroemde wijn is. En ik durf zelfs te voorspellen dat de classificatie van 1855 van de Médoc en Graves ook dan nog steeds alive & kicking is. Helemaal onveranderd. Niet zo moeilijk. Iedere poging - op één na, de promotie van MoutonRothschild - om deze te veranderen is tot nu toe gestrand. En deze zullen blijven stranden. En de classificatie van Saint-Emilion? Die is tegen die tijd aan zijn eigen succes ten onder gegaan. Bij iedere nieuwe classificatie zijn er een stuk of vijf uitgestapt, net als nu, dus daar is tegen die tijd niets meer van over.

Daarnaast verwacht ik dat alle bekende wijngebieden alleen nog maar uit ‘crus’ zullen bestaan, wegens het grote succes bij de wijndrinkers. Een wijn die geen ‘cru’ is, of ‘grosses Gewächs’ of ‘Ried’ of ‘contrada’, of hoe je het ook noemt, wordt tegen die tijd gewoonweg niet meer serieus genomen. Classificaties van aparte wijngaarden, hoe onzinnig ook, vormen het houvast van de wijndrinker, en die zullen verder uitdijen tot het niet meer kan.

En, hoe zal het gaan met alle ‘gewone’ wijnen, die niet de status van cru hebben weten te bereiken? Tja, ik ben bang dat die straks alleen nog maar in pilvorm verkrijgbaar zullen zijn. De supermarkten hebben dan al jaren genoeg van al die planken vol met wijn – als supermarkten tegen die tijd nog bestaan (waarschijnlijk niet, vermoed ik). Je koopt een pil met ‘Sauvignon’, of ‘Chardonnay’, of wat dan ook, en lengt deze aan met een voorgeschreven mix van water en wat alcohol. Klaar is Kees. Of nog simpeler: je wijnpil komt uit een 3D printer, die iedereen tegen die tijd in huis heeft. En, voor wijnen die nog als wijn worden verkocht, is een fles volledig passé. Wijnen zitten in veel duurzamere verpakkingen, zoals bag-in-box of in een petfles. Of iets wat we ons nog niet kunnen voorstellen.